Projekt dokumentuje pracę „czyścicieli internetu” – oparty jest o osobisty punkt wyjścia spotkania z osobą pracującą w tym zawodzie. To próba zbadania kondycji osób, które przez osiem godzin dziennie zobowiązane są w ramach pracy oglądać i klasyfikować najbardziej okrutne i przerażające materiały publikowane w internecie w imię „ochrony użytkowników”. Z jednej strony chcemy przyjrzeć się dewastującemu wpływowi, jaki ciągłe eksponowanie na obrazy przemocy wywołuje w ludzkiej psychice, z drugiej zapytać – na ile praktyka „czyszczenia” internetu łączy porządek etyczny z porządkiem władzy, arbitralnie decydując o dostępnych i niedostępnych dla odbiorców treściach. W końcu towarzyszy nam pierwotne pytanie zasadnicze: czy wiedzieć o złu i widzieć zło to jedno i to samo? I czy niewiedza zwalnia nas z odpowiedzialności, a wiedza – znieczula?

The idea of the project is to explore the work of the "Internet cleaners". It is based on a personal stories of people who experienced this job. Internet cleaners spend eight hours a day monitoring social media and being forced to watch cruel and horryfing videos and images in order to delete them: they are exposed to images of executions, murders, suicides or sexual abuse. The project investigates the mental effects the job has on people, as well as poses questions concerning freedom of speech, censorship, the tension between ethics and relations of power. Are watching evil and knowing about evil the same things? Can lack of knowlede be an excuse? And doesn't excessive knowledge paradoxically make us insensitive towards evil?